Het eeuwenoude debat over de vraag of doomerisme of optimisme effectiever zal zijn om de klimaatagenda vooruit te helpen, stak deze week opnieuw de kop op.

Aan de onheilspellende kant beschouwen de pessimisten de stapsgewijze vooruitgang als een rookgordijn dat de acties verhult die nodig zijn om de uit de hand gelopen opwarming van de aarde tegen te gaan. Ze beweren dat optimisten zelfgenoegzaamheid in de klimaatbeweging injecteren.

Aan de optimistische kant is de heersende overtuiging dat we innovatie en samenwerking kunnen stimuleren om de klimaatverandering te verslaan. Zij beweren dat pessimisme tot opgeven leidt.

Aan beide kanten van deze kloof kwamen deze week verhalen naar voren:

Voor de Doomers:

• Ongekende, aan klimaatverandering gerelateerde overstromingen in Brazilië veroorzaakten een van de grootste klimaatmigraties ter wereld.
• Wetenschappers geven toe dat we de 1.5°C hebben overschreden en waarschijnlijk minstens 2.5°C zullen bereiken.
• Onlangs werden recordhoge CO2-niveaus in de atmosfeer bereikt, en we zagen de grootste jaarlijkse stijging.
• Afgelopen zomer was de warmste in 2000 jaar.

Tony Leiserowitz, zei een Yale-professor op het gebied van communicatie over klimaatverandering: “Het idee van een ‘doomer-kamp’ is overdreven… In feite is het veel grotere en belangrijker probleem dat de meeste Amerikanen zich niet genoeg zorgen maken. '

Illustratie: Fiona Katauskas/The Guardian

Voor de optimisten:

• Hernieuwbare energiebronnen vertegenwoordigden onlangs 30% van de mondiale energieopwekking.
• Batterijopslag wordt een integraal onderdeel van het stabiliseren van duurzame elektriciteitsnetten.
• Nieuwe technologie zoals koolstofafvang komt online.

Christiana Figueres, een van de architecten van het Akkoord van Parijs, schreef deze week in een opiniestuk waarin hij uitlegde waarom koppig optimisme van cruciaal belang is: “Een gevoel van wanhoop is begrijpelijk, maar het berooft ons van onze keuzevrijheid, maakt ons kwetsbaar voor mis- en desinformatie en verhindert de radicale samenwerking die we nodig hebben.” In een soortgelijk artikel dat deze week werd gepubliceerd, zeggen klimaatwetenschappers Michael Mann en Katharine Hayhoe zei, "De feiten dicteren urgentie en keuzevrijheid. Onze toekomst ligt nog steeds in onze handen. '